Mechanizmy wznawiania pracy w ATM
Ze względu na dążenia do utworzenia sieci umożliwiających pewne odtworzenie ruchu, opracowanych zostało kilka rozwiązań do których należą samonaprawiające sieci ATM oraz samonaprawiające pierścienie SDH/SONET (Rozdz. 2). Poniżej opisane zostały pokrótce funkcje OAM oraz strumienie F1-F5, jak również wykorzystywane mechanizmy przełączania protekcyjnego w ATM.
Funkcje OAM
Funkcje OAM zainstalowane są w ONU i OLT. Szczegółowy opis wykrywanych przez te urządzenia uszkodzeń oraz innych zdarzeń zawarty jest w [0]. Zawarte są tam również rodzaje wykorzystywanych w tym celu wiadomości i ich definicje. W [0] określone zostały specjalne komórki OAM w warstwie ATM, które realizują:
detekcję uszkodzeń i awarii,
powiadomienie o uszkodzeniach i awariach,
uruchomienie mechanizmów wznawiania pracy.
Funkcje tych komórek zostały podzielone na pięć hierarchicznych i rozdzielnych poziomów F1 – F5 (Tab. 5.11). Funkcje poszczególnych poziomów OAM komunikują się przez dwukierunkowe strumienie. Samo przesyłanie komórek OAM zorganizowane jest w ten sposób, że w każdej grupie 27 komórek znajduje się jedna komórka OAM. Dzięki temu zgłoszenie alarmu następuje, jeśli zostanie przekroczony dozwolony odstęp pomiędzy kolejnymi komórkami OAM. Alarm ten oznacza utratę strumienia utrzymaniowego.
Tab. 5.11 Poziomy OAM
-
Poziom OAM Poziom sieci Warstwa sieci F5 Poziom kanałów wirtualnych Warstwa ATM F4 Poziom ścieżek wirtualnych F3 Poziom ścieżek transmisyjnych Warstwa fizyczna F2 Poziom części cyfrowej F1 Poziom części wzmacniaczy
Poniższa tabela (Tab. 5.12) zawiera zdefiniowane w [0] rodzaje komórek OAM
w ATM. Rys. 5.14 przedstawia natomiast przykładowe wykrycie awarii i związaną z nim sygnalizację.
Tab. 5.12 Typy komórek OAM
| Komórka OAM | Funkcja |
| CC | Detekcja uszkodzenia |
| LB | Lokalizacja uszkodzenia |
| AIS | Powiadomienie o uszkodzeniu |
| RDI | Powiadomienie o uszkodzeniu |
| APS | Protokół wznawiania pracy |
Strumienie F1 i F2 monitorują znajdujący się najniżej system transmisji, tym samym zajmują się obsługą przesyłanych bitów. Strumień F3 nadzoruje funkcje obsługujące komórki i ich odwzorowanie na postać bitową. W przedstawionym poniżej przypadku (Rys. 5.14)
w momencie wykrycia błędu w którymś ze strumieni F1, F2 lub F3, wysłane zostają dwa rodzaje alarmów:
AIS (Alarm Indication Signal) – Alarm, który zostaje wysłany w celu powiadomienia o detekcji błędu w kierunku, w którym zmierzał sygnał;
RDI (Remote Defect Indicator), który zostaje wysłany do terminala wysyłającego informacje, w celu powiadomienia o detekcji błędu. RDI jest często określane jako FERF (Far End Receive Failure).
Rys. 5.14 Wykrycie błędu w węźle B
Do kontroli wirtualnych ścieżek wykorzystywane są komórki strumienia F4, natomiast w przypadku wirtualnych kanałów strumienia F5. Mogą one być wykorzystywane
do monitorowania segmentu sieci lub całości połączenia. Zarządzanie wznawianiem pracy
po wykryciu uszkodzenia wykonywane jest na podstawie wiadomości AIS i RDI, analogicznie jak to miało miejsce w przypadku warstwy fizycznej. Typy błędów oraz ich lokalizacja są sygnalizowane w zawartości komórek OAM.
Przełączanie protekcyjne
Począwszy od 1999 roku standard określający zasady działania mechanizmów przełączania protekcyjnego opracowywany jest przez ITU i zawarty w [0]. Opis obejmuje dwukierunkowe przełączanie 1+1 i 1:1 oraz przełączanie jednokierunkowe 1+1 (Rozdz. 4.3, Rozdz. 4.5.1). Dodatkowo określone zostały przypadki wykorzystywania funkcji powrotu
do stanu przed uszkodzeniem po fizycznym usunięciu awarii lub braku takiej funkcji
(Rozdz. 4.4). Możliwe jest również przesyłanie dodatkowego ruchu o niskim priorytecie przez zasoby zapasowe (Rozdz. 4.2) w przypadku protekcji 1:1. Przełączanie protekcyjne może być wykonywane zarówno na pojedynczych połączeniach VP/VC, jak również na ich grupach. Opis mechanizmów przełączenia protekcyjnego 1+1 zastosowanych do warstw fizycznych o budowie komórkowej zawarty został w [0].
W [0] porównane zostały ze sobą mechanizmy wykorzystujące zakres wznawiania pracy: globalny i lokalny, pod względem minimalizacji kosztów związanych z ilością wymaganych zasobów zapasowych. W tych samych kategoriach powyższe mechanizmy przełączania protekcyjnego porównane zostały w [0]. Zostały tam również wyszczególnione ich zalety i wady oraz zaprezentowano algorytm umożliwiający zaprojektowanie samonaprawiających sieci ATM wykorzystujących przełączanie protekcyjne na poziomie ścieżki.
Rys. 5.15 przedstawia model czasowy przełączania protekcyjnego, który został zdefiniowany w [0].
Rys. 5.15 Model czasowy przełączenia protekcyjnego
komentarze
Copyright © 2008-2010 EPrace oraz autorzy prac.