Dostępowe i miejskie sieci telekomunikacyjnych
Sieć dostępowa to linie telekomunikacyjne i/lub urządzenia końcowe (węzły dostępowe) zawierające styk abonenta z siecią. Innymi słowy jest to sieć służąca
do przyłączenia konkretnego użytkownika do sieci szkieletowej. Zgodnie z tą definicją typowa sieć dostępowa składa się z lokalnego węzła dostępu do sieci szkieletowej, sieci dystrybucyjnej oraz terminala abonenckiego.
Przyjmuje się szacunkowo, że około 70% kosztów całej infrastruktury telekomunikacyjnej to sieci dostępowe. Z tego powodu są one projektowane
z uwzględnieniem istniejących i przewidywanych usług telekomunikacyjnych.
W ostatnich latach sieci te przechodzą gwałtowne zmiany związane z rosnącymi wymaganiami użytkowników końcowych. Powoduje to szybkie zmiany istniejących technik. Współczesna sieć dostępowa powinna umożliwić świadczenie usług szerokopasmowych
i szybką adaptację do nowych usług, dodatkowo powinna być łatwa w rozbudowie, niezawodna i elastyczna.
Sieć miejska, zwana inaczej siecią metropolitalna, jest to zazwyczaj sieć okablowana za pomocą światłowodów, używana na obszarze osiedla lub miasta. Spotyka się sieci miejskie wykorzystujące techniki radiowe. Wykorzystywana jest do transmisji głosu i danych do około 50 km. Obecnie szybkość przesyłania danych w sieci miejskiej wynosi od około 150 Mbit/s do kilku Gbit/s. Wytyczanie tras w sieci miejskiej powinno być znacznie szybsze niż w sieci rozległej.
Podrozdzialy w tym rozdziale:
Sieci telefoniczne
Cyfrowe łącza xDSL
Sieci światłowodowe FITL
Hybrydowe sieci HFC
Synchroniczne sieci SDH/SONET
komentarze
Copyright © 2008-2010 EPrace oraz autorzy prac.