Wstęp
Sieci XXI wieku będą musiały zapewnić wysoki stopień niezawodności pracy. Związane jest z coraz większymi wymaganiami użytkowników i usług, a także coraz większą ilością przesyłanych danych. Częste występowanie uszkodzeń w sieci może powodować znaczne straty nie tylko finansowe, ale również prestiżowe w szczególności gdy dotyczą one ważnych klientów biznesowych. Ze względu na szybki rozwój sieci dostępowych i miejskich oraz wzrost ich znaczenia, tematyka związana z zapewnieniem niezawodności ich pracy staje się niesłychanie istotna.
Przyszłe sieci będą musiały dodatkowo zapewnić wsteczną kompatybilność
z dotychczas stosowanymi rozwiązaniami. Sieci dostępowe i miejskie obejmują takie techniki jak: modem, ISDN (Integrated Services Digital Network), xDSL (Digital Subscriber Line), FITL (Fibre in the Loop), HFC (Hybrid Fibre-Coax), ATM (Asynchronous Transfer Mode), WLL (Wireless Local Loop), PLC/DPL (Powerline Communication/ Data Prefetch Logic), Ethernet, SDH/SONET (Synchronous Digital Hierarchy/ Synchronous Optical NETwork), MPLS (Multipotocol Label Switching) oraz dostęp satelitarny. Zakres pracy ograniczony został do technik, które wykorzystują jako medium światłowód, gdyż dają one możliwość skorzystania z bardzo szerokiego pasma i stanowią kierunek, w którym rozwijane są nowe rozwiązania (ASON (Automatically Switched Optical Network), GMPLS (Generalized Multipotocol Label Switching), Gigabit Ethernet, 10 Gigabit Ethernet).
Celem pracy jest analiza dostępnych metod poprawy niezawodności miejskich
i dostępowych sieci telekomunikacyjnych. Sklasyfikowanie tych mechanizmów pozwoli
na wyłonienie najlepszych rozwiązań, które mogą stworzyć spójny system poprawy niezawodności interesujących nas sieci.
Rozdz. 2 zawiera krótką charakterystykę przewodowych sieci dostępowych
i miejskich, które obejmują: dostęp za pośrednictwem modemu, ISDN, xDSL, FITL, HFC oraz SDH/SONET. W związku z tym, że każda z tych sieci była ważnym krokiem w rozwoju technik transmisji danych, rozwijane standardy nowych rozwiązań tworzone są w oparciu
o nie.
Odporność sieci i parametry stosowane do jej oceny opisane są w rozdz. 3. Zawiera
on również podstawowe rodzaje uszkodzeń oraz sposoby ich detekcji. Ich znajomość jest konieczna przy określeniu stopnia niezawodności pracy sieci oraz klasyfikacji mechanizmów protekcji i odtwarzania.
W rozdz. 4 zaprezentowany został podział metod wznawiania pracy sieci
z rozróżnieniem na mechanizmy przełączania protekcyjnego i odtwarzania. Opis obejmuje ich charakterystykę oraz klasyfikację wykonaną na podstawie przyjętych kryteriów. Takie zestawienie umożliwia wybór najlepszych mechanizmów w celu zaproponowania
ich implementacji w technikach, które wydają się być najbardziej perspektywicznymi.
W rozdz. 5 przedstawiono wykorzystywane obecnie mechanizmy wznawiania pracy
w rozległych sieciach telekomunikacyjnych. Analiza ogranicza się do interesujących nas technik: ATM, SDH/SONET, OTN (Optical Line Termination) oraz MPLS. Opisane metody stanowią praktyczną implementacje wcześniej sklasyfikowanych mechanizmów. Umożliwi
to łatwiejszą analizę istniejących i proponowanych sposobów wznawiania pracy sieci miejskich i dostępowych.
W kolejnym rozdziale (Rozdz. 6) opisana jest architektura optycznej sieci dostępowej FITL, która oferuje duże możliwości pod względem integracji usług i elastyczności implementacji. Charakterystyka ta obejmuje elementy funkcjonalne (zakończenie łącza optycznego, jednostka sieci optycznej, optyczna sieć dystrybucyjna) oraz stosowane mechanizmy wznawiania pracy.
Rozdz. 7 dotyczy technik Gigabit i 10 Gigabit Ethernet. Wymienione są dostępne metody poprawy niezawodności pracy tych sieci. Z powodu ekonomiczności tych rozwiązań są one poważnie brane pod uwagę jako zintegrowane rozwiązanie w sieciach zarówno miejskich, jak i dostępowych.
komentarze
Copyright © 2008-2010 EPrace oraz autorzy prac.