Detekcja uszkodzeń
Kluczowym elementem w procesie wznawiania pracy jest szybkie i wiarygodne wykrycie uszkodzeń w sieci. Jeżeli wystąpi problem, należy go wykryć, ogłosić ten fakt
w systemie i rozpocząć odpowiednie działania, takie jak przełączenie protekcyjne
lub odtwarzanie połączenia (Rozdz. 4).
Uszkodzenia w sieci mogą zostać wykryte przez różne mechanizmy. Można
je podzielić na sprzętowe, wykrywające uszkodzenia poprzez sprawdzanie jakości sygnału oraz programowe, które do wykrywania uszkodzeń wykorzystują informacje kontrolne. Poniżej przedstawione zostały wybrane metody wykrywania uszkodzeń:
utrata sygnału LOS (Loss of Signal) – uszkodzenie w urządzeniach elektrycznych, które jest najczęściej wykrywane przez odpowiedni port. Następnie powiadamiany jest moduł kontrolny danego węzła, który po otrzymaniu takiej wiadomości podejmuje decyzję o rozpoczęciu procesu odtwarzania lub przełączenia połączeń
z uszkodzonych elementów sieci na wcześniej zdefiniowane ścieżki awaryjne;utrata wiązki LOL (Loss Of Light) – uszkodzenie w urządzeniach optycznych spowodowane awariami lasera lub światłowodu. Należy ono do najbardziej powszechnych uszkodzeń występujących w sieciach światłowodowych [0]. Obsługa i reakcja jest analogiczna jak w wypadku LOS;
strumienie OAM – w sieciach SDH i ATM zdefiniowane są strumienie OAM, służące do monitorowania dostępności części sieci związanej z transmisją danych. W SDH zostały zarezerwowane specjalne bajty w nagłówkowej części ramki STM, natomiast w ATM funkcje strumieni OAM realizują komórki o specjalnych wartościach VPI (Virtual Path Indicator) i VCI (Virtual Channel Indicator);
protokół zarządzania łączem LMP (Link Managment Protocol) – powstał jako część GMPLS z myślą o wykrywaniu i monitorowaniu łączy. Do jego funkcji należy między innymi wykrywanie uszkodzeń łącza przy pomocy dwukierunkowej sygnalizacji poza pasmem;
pakiety Hello i KeepAlive – metody pochodzące z tradycyjnych protokołów rutingu jak OSPF (Open Shortest Path First) czy BGP4 (Border Gateway Protocol ver. 4). Zostały zdefiniowane dla potrzeb sygnalizacji MPLS w celu monitorowania stanu sąsiednich węzłów oraz łączy pomiędzy nimi. Wykrycie uszkodzenia sprowadza się do straty większej ilości tych pakietów (np. trzech). Ponieważ czas pomiędzy tymi sygnałami powinien być stosunkowo duży,
aby zminimalizować ruch sygnalizacyjny w sieci, czas wykrycia uszkodzenia jest o rząd wielkości większy niż w metodach sprzętowych lub metodach stosowanych w niższych warstwach. Natomiast zaletą tych metod jest możliwość wykrycia uszkodzeń programowych i niezgodności protokołów, co jest niemożliwe
do wykrycia w niższych warstwach.
komentarze
Copyright © 2008-2010 EPrace oraz autorzy prac.